Zo licht als een veertje

Een dwarrelende veer als teken, als boodschap, als kus. Veren kietelen recht in het hart. Helemaal wanneer ze hier op Geestmerloo worden gevonden. Veren spreken verder waar tranen zwijgen. Voor velen een teken, een boodschap, een taal, niet in woorden uit te drukken. Niet zelden wordt een neerdwarrelende veer voorzichtig in een jaszak gestopt en gekoesterd, als verbinding tussen hemel en aarde…

Maar ook daar waar we de meer aardse betekenis van een veer aanschouwen, vinden we een mooie les. Een veer betekent namelijk simpelweg dat een vogel in de rui is. Dat gebeurt twee tot drie keer per jaar: oude versleten veren maken plaats voor nieuwe. Dat is fijn, want nieuwe veren zijn sterk en waterdicht. Maar voordat het zover is, moet de vogel het even rustig aan doen. In zichzelf keren: ruien kost veel energie. Sommige soorten kunnen zelfs even helemaal niet vliegen en houden zich verborgen op een beschut plekje. 

Waarom zou dat voor ons, mensen anders zijn? Wij hebben geen veren, dus we ruien alleen figuurlijk. Dan heet het -soms- rouwen. Dat hoeft niet altijd letterlijk met sterven te maken te hebben. Het kan ook zijn dat je een periode achter je laat, een mooie vakantie, een woonplek, een vriendschap of een hobby. Er wordt een ‘nieuw jasje’ aangemeten om weer vlieguren te kunnen maken en dat kost tijd. Een gevonden veertje kan vele kostbare boodschappen bevatten. Welke is voor u?

Maureen