Zacht zuchtende blaadjes
Vallende blaadjes in een Amsterdams park. Die inspireerden kunstenares Marlèn Nolta (66 jaar) afgelopen herfst tot het schrijven en tekenen van deze cartoon. Niet wetende dat dit voor haarzelf zo snel waarheid zou worden. In de winter trof een ziekte haar en te snel moest haar levenspartner Arend Wakker na dertig jaar samenzijn afscheid van haar nemen.
Opgeleid aan de Rietveld Academie, was Marlèn jarenlang succesvol cartoonist voor publicaties als het NRC Handelsblad en Elsevier. Dan was er iets gebeurd en kreeg zij de opdracht een cartoon te maken bij het nieuwsbericht. Mensen tekenen in situaties, met een paar treffende woorden erbij. Marlèn, die ook heel wat vrij werk heeft gemaakt, was er briljant in. Haar tekeningen zeer nauwkeurig gedetailleerd en dat was zij zelf ook. Zorgvuldig koesterde zij bijvoorbeeld haar zelfgekozen kring van dierbaren.
Het was die kring die niet helemaal onverwacht maar toch plotseling afscheid moest nemen. Marlèn had zelf geen wensen geuit, het organiseren van haar afscheid liet zij aan hen over. Zij was vrijgevochten, onconventioneel en haar afscheid moest ook zo zijn: een goede, nieuwe herinnering. Voor Arend en voor alle anderen om hen heen. Dat hield hij continu in zijn achterhoofd en hij vertrouwde daarbij zoveel mogelijk op zijn intuïtie.
Natuurbegraven bleek goed bij hen te passen. Geen verplichtingen, een grote rol voor de natuur en een mooie plek om naartoe te gaan. Om nieuwe herinneringen te maken. Voor hem was het kiezen van de plek voor Marlèn een heel belangrijk moment in het ritueel van haar loslaten. Daar wilde hij later goed op terug kunnen kijken. Dus verkende hij in alle rust, vanuit zijn hart, het gebied. Haar plek vond hij in de schaduw van een elzenboom. Zij hield van schaduw.
Het afscheid was precies zoals Marlèn het gewild had. De sfeervolle aula bood haar geliefden ruimte voor een ongedwongen afscheid. Een afscheid, zoals het zich aandiende. Temidden van haar tekeningen; mooier had het niet gekund. Af en toe komt Arend vanuit Amsterdam naar Alkmaar om even bij haar te zijn. Hij mist haar, maar zegt blij te zijn met hoe het is gegaan…
Maureen
Geplaatst in Columns, Geestmerloo, Natuur