Volop Geestmerloo

De eerste zonnestralen. Dauw schittert rijkelijk in de pas gemaakte spinnenwebben. Vandaag zijn alle ingrediënten aanwezig voor een bijzondere dag. Tijdens het opharken van de pas gedolven graven zie ik een wandelaar met een vrolijk hondje. “Een hele goede morgen” hoor ik. ‘Dat is het zeker” antwoord ik. 

Mevrouw stopt terwijl haar hondje door drentelt en pas merkt dat ze stilstaat als het draadje gespannen staat. Het hondje gaat zitten en lijkt als vanzelfsprekend te begrijpen dat dit wel even duurt. Mevrouw vertelt dat het een genot is om dit gebied elke dag mooier te zien worden. ‘Vooral het samenkomen van dood en leven vinden mensen zeker mooi?’ vraagt ze. Ik zeg glimlachend dat dit juist een van de redenen is om hier te reserveren, naast het voor altijd in stand houden van mooie natuur. “Ik wil ook graag een plekje maar het is vol op Geestmerloo”. Ik kijk haar aan en zeg dat er juist nog volop plekjes zijn: aan het water, in de zon, dicht bij het bos met zicht over de veldbloemetjes met dartelende schaapjes. 

‘Serieus? Loop je even mee dan want ik heb een plekje in mijn gedachte’. Het hondje staat op en loopt kwispelend naar het bankje waar zijn baasje wel eens zit.’ Is hier nog een plekje?’ Ik kijk op de kaart op mijn mobiel en zie dat er hier nog mogelijkheden genoeg zijn. We halen de meetapparatuur op en zien dat er naast de boom bij het bankje nog precies een mooi plekje is. ‘Mag mijn hondje mee begraven worden als het zover is?’ Ik vertel dat we as mee kunnen geven zodra mevrouw voor de laatste keer haar nieuwe thuis gaat vinden. Gerustgesteld en blij met haar keuze wandelen we weer terug. ‘Blijven we toch voor altijd samen”. 

Inmiddels staat de zon hoger aan de blauwe hemel, loopt de spin haar web op, laat de torenvalk zien hoe stabiel ze kan zitten op de uiteinden van de kleinste takjes en zijn de scholeksters op zoek naar een plekje voor het nageslacht. Alles ademt natuur, volop Geestmerloo…… plekjes genoeg voor iedereen!

 Jacco