Thuis gebracht

Met onze ‘schone’ auto rijd ik het parkeerterrein op van een hospice in Alkmaar. Vandaag heb ik hier een afspraak met een familie die binnen korte tijd hun geliefde zal moeten loslaten. Bram is er natuurlijk zelf ook bij. Hij wilde nog zo graag zelf zijn plekje uitzoeken, maar de natuur heeft hem ingehaald. Zo komt Geestmerloo dus óók bij de mensen thuis. 

Al snel gaan we op verkennend onderzoek want ik merk dat zijn energie langzaam aan het wegzakken is. “Als u aan de natuur denkt, wat vindt u dan specifiek mooi?” Na even naar binnen te zijn gekeerd, antwoordt Bram dat hij van een eikenboom houdt, van schapen en vooral uitzicht. Bram houdt van weids, van zee, van varen, van vrij zijn… Terwijl hij heel zacht aan het vertellen is, ontstaat in mijn hoofd al een plekje voor hem. Ik denk dat ik het plekje weet Bram, mag ik je zo direct een foto sturen? Om de regie ook hierin in eigen handen te houden geeft Bram aan zélf de rechthebbende te willen zijn van zijn plekje. Met deze info ga ik weer naar Geestmerloo. Ik pak gelijk onze meetapparatuur, stap in het karretje en rijd naar de eik die ik al eerder aan Bram zijn bed had gezien. Er is nog plek! Natúúrlijk! Ik maak een foto, een print, en geef deze samen met de akte mee aan een collega die lief aanbiedt dit nog even bij Bram langs te brengen op weg naar huis. Bram vindt de plek mooi. Het klópt. 

Twee weken later al komt Bram voor de eerste en gelijk de laatste keer voor altijd bij ons. Toen was ik bij hém thuis, nu wordt hij thuisgebracht. Naast zijn plekje, een bergje grond met daarop een van bloemen en blaadjes gemaakt zeilschip. Een passend plekje, voor jou Bram! Behouden vaart mooie kerel!

Jacco