Schijnbaar Onzichtbaar

Zo met het blote oog zijn ze vaak onzichtbaar. De talloze spinnenwebjes die hier in onze weidegebieden vol aandacht en vakmanschap zijn gemaakt. Kunstig hoe ze dat doen, die vlijtige beestjes. Je ziet ze pas écht goed als de dauw de gesponnen draden aanraakt en omarmt. Net als de wind, die we wél voelen maar niet kunnen zien, zo werkt het hier ook.
Samen met de zon wordt schijnbaar onzichtbaar dan zonneklaar…Het is er altijd als je (je) goed durft te voelen.

We maken hier op Geestmerloo zoveel mooie en wonderlijke dingen mee. Vaak voelen we het wél maar zien het niet. Er lijkt geen bewijs. Totdat we nederig leren kijken en onze ogen vochtig worden. Dan worden opeens de draden zichtbaar en ontdekken we de knappe kunstwerken van het universum zodat ze zichtbaar worden.

Tranen zijn zo ook een zichtbare uiting van de liefde die wél voelbaar is maar zichzelf niet zomaar laat vastpakken. Het is voelbaar en in ogen waarneembaar. Zodra je elkaar vastpakt, dan weet je gewoon dat het er is, dan voel je wat liefde is en houden van…het wordt tastbaar.

Zoveel lieve mensen hier, al toevertrouwd aan moeder natuur. Zoveel liefde zichtbaar, juist door zoveel tranen. Tranen van geluk dat ze in ons leven waren, tranen van het missen, tranen van trots, tranen van nooit meer, tranen van verder durven kijken door de tranen heen…

Talloze spinnenwebjes op al die bijzondere plekjes. Soms zo zichtbaar en soms even niet. Ze zijn er gewoon altijd…ook al zie je ze niet. Nooit vergeten!

Jacco