Met de hakken over de dood

Een boom van een mens loopt bij ons het ontvangsthuis binnen. Kleurrijk gekleed, oorbellen, een warme stem en vooral één brok vriendelijkheid. We gaan met elkaar in gesprek, nog niet over hier en nu, meer over: wie ben je, wat drijft jou, hoe ben je geworden wie je bent. Als mensen elkaar écht zien. Het levensverhaal raakt me diep. Wat een intern gevecht is er geweest.

Een mislukte jeugd, verslaving, vragen over afkomst, identiteit, seksualiteit, gender. Alles mag aan bod komen. De woorden lijken rechtstreeks uit de ziel te komen met als laatste zinnetje: ”Ik ben in mijn leven op een punt gekomen dat ik volmondig kan zeggen: dat gevecht heb ik eindelijk gewonnen.” Wauw, hoe ver ben je dan. Door helemaal te laten zien wie je bent, je kwetsbaar op te stellen en zo anderen toe te laten in jezelf, je niet meer afvragen of je goed genoeg bent.

Tijd voor onvervulde dromen, vrienden maken, een toekomst en dan….

Dan komen we op het punt waarvoor we hier zitten. Tijd voor dromen wordt uit de tijd.

Dit mens gaat binnen korte tijd terugkeren naar moeder aarde. Na 63 jaar helemaal tot volle wasdom gekomen. Het leven overwonnen en klaar voor de volgende fase. Een fase die dit leven overstijgt. Dit mooie mens gebruikt zelfs het woord genade want dat dekt de lading. Los van kerk of geloof. Dit kleurrijke, extravagante en bijna over the top mens komt een aantal weken later picknicken met alle vrienden op die ene mooie met zorg uitgekozen plek. Natuurlijk gewoon op pumps en met oorbellen want die horen bij jou. Nog even samen zijn zodat al die vrienden hier later aan terug kunnen denken. Mooi mens, wat een respect heb ik voor jou, wat kunnen wij veel van jou leren. Helemaal terug naar jezelf, jouw basis, jouw roots. Dankbaar dat de natuur hier óók voor jou mag zorgen. Ik citeer jouw woorden: “ Dit is de plek waar ik thuis mag komen, de plek waar ik zijn wil. De plek waar ík ook ik kan zijn’’. Durf niet bang, maar kwetsbaar te zijn. Durf het leven te omarmen en te leven. Durf te sterven…Dag mooi mens, ga zo door!

Jacco