Loslaten en opnieuw beginnen

Het wordt weer lente. Prachtige wilgenknoppen op ons tweede eiland zijn de eerste dappere tekens daarvan. Ook in de andere bomen zien we voorzichtige knoppen ontstaan. Af en toe nog een koude dag, maar je voelt met het komen van het licht dat de omgeving weer aan het opwarmen is.

De bomen staan niet op zichzelf. Zij zijn al die maanden ondergronds gevoed met het afval van insecten en wormen die op hun beurt weer de bladeren in de herfst hebben verteerd. Dat afval, dat door micro-organismen weer is omgezet in iets vruchtbaars: humus. In de herfst laat de boom zijn blad los, in het voorjaar kan er door dit hele proces weer nieuw blad groeien. Daarmee voorziet hij ons allemaal weer van zuurstof. De circle of life noemen ze dat geloof ik.

Bij mensen werkt het precies zo.

Soms verliezen we iemand die heel belangrijk voor ons is. Door verhuizing, een breuk of door de dood. We moeten loslaten, afstand doen. Of we nou willen of niet, dat moeten we verwerken. Helemaal. Uiterlijk staan we een hele stil, het lijkt een lange niksige leegte die maar niet op lijkt te houden. Maar onder de oppervlakte gebeurt er van alles. Je transformeert tot een nieuwe versie van jezelf. Een voedzame versie, waarin het verlies geïntegreerd is. En de levensenergie weer kan stromen..

Maureen