Kees & Bea

Deze bijzondere column kwam Kees Schravemade pas geleden bij ons brengen. Hij komt regelmatig op Geestmerloo om een bezoekje aan zijn vrouw te brengen. Kees vindt het hier fijn: “Als ik het hek doorkom, is het net alsof er een warme gloed over mij heen komt”. Dank voor je mooie kijk op Geestmerloo lieve Kees!

“Het was op een dag in januari 2021, dat ik samen met mijn vrouw een wandelingetje ging maken op een voor ons totaal nieuw aangelegd natuurpark. Het was die dag vrij fris maar er scheen ook een lekker zonnetje. En dat was ook de reden dat wij samen besloten om dat wandelingetje te gaan maken. 

Het was heel verrassend toen wij erachter kwamen dat het een natuurbegraafplaats bleek te zijn. Iets wat wij nog nooit eerder hadden gezien. Nadat wij over het pad, vanaf de slagboom, over de heuvel in de rondte hadden gelopen en op diverse plaatsen paaltjes met een nummer erop hadden gevonden, besloten wij in het kantoorgebouw meer inlichtingen te halen. Wij hadden toen een gesprek met Jacco. Hij gaf ons een uiteenzetting over Geestmerloo en wij kregen een map met alle informatie mee.

Thuis hebben wij dit samen goed doorgelezen en met onze kinderen besproken. Wij waren er uit. Wij wilden na ons overlijden op Geestmerloo begraven worden. Alleen was toen de vraag wanneer we een plekje gingen uitzoeken. Het is niet zoiets als een nieuwe fiets uitzoeken. Een fiets gaat na een tijdje weer weg, en dan neem je een andere. Nee, de plek die je op de natuurbegraafplaats uitzoekt is een definitieve plek. Een plek waar je voor altijd, na je aardse bestaan naar toe verhuist. 

Een paar maanden later, in juni 2021, was het zover dat wij besloten om een afspraak te maken om een plek uit te zoeken. Wij kregen toen contact met Ingeborg. Zij heeft ons op een mooie zonnige dag, terwijl wij achterop het golfkarretje zaten, alles verteld en heel veel plekken laten zien. Mijn vrouw en ik kwamen er na veel wikken en wegen achter dat een plekje op een eiland voor ons beiden een goed gevoel gaf. En dat werd het dus ook, op het kleine eiland, vlakbij het water, met uitzicht op de duinen. Wij kregen toen de gelegenheid om zelf het paaltje in de grond te slaan, op de plek die wij net daarvoor hadden uitgezocht. Prachtig toch, dat je zelf kunt bepalen waar je uiteindelijk je laatste rustplaats vindt? Met een goed gevoel en het idee dat wij samen iets bijzonders aan ons leven hadden toegevoegd namen wij afscheid van Ingeborg en vertrokken wij weer naar huis. 

Vier weken later, toch vrij plotseling, waren wij weer terug op Geestmerloo. Ditmaal om mijn lieve vrouw op de onze zo kort geleden uitgezochte plek te begraven, om haar aan de natuur terug te geven. Het is voor mij en onze kinderen en kleinkinderen een heel bijzondere uitvaart geworden, in die prachtige aula die één en al warmte uitstraalt. 

Het is nu zo’n 10 maanden geleden dat ik afscheid van haar heb moeten nemen. Dat ik haar aan deze bijzondere plek heb toevertrouwd. Ik kom hier vrij vaak. Dan ga ik even naar haar toe. Ik maak dan vaak een wandeling over het park, maak een praatje met bezoekers of wandelaars. Soms ga ik even bij het kantoor naar binnen en maak daar een praatje. 

Door de omgeving en door de warmte van het personeel ga ik er altijd weer met een voldaan gevoel vandaan. En natuurlijk zou ik er liever samen met mijn vrouw rondwandelen en van de natuur genieten. Maar zo zit het leven nou eenmaal niet in elkaar. 

Het is en blijft een bijzondere plek.”

Kees Schravemade

Deze foto is gemaakt tijdens de uitvaart van Bea Schravemade en met toestemming van de familie geplaatst.