Josje Toby: op zoek naar de kleinste pareltjes..

‘Beauty is in the eye of the beholder.’ De één ziet heel andere dingen dan de ander. ‘Onze’ fotografe Josje Toby is zo iemand die door de knieën gaat en het kleinste bloempje, vlindertje of takje prachtig vastlegt. Kleurrijke details spatten van de adembenemende foto’s, die op onze ansichtkaarten en diverse andere uitingen staan. Zijn ze echt op Geestmerloo gemaakt? Ja, dat zijn ze!

Zelf vergelijkt ze het met duiken, iets wat ze veel heeft gedaan. ‘Je gaat kopje onder en in het water zoom je in op alle vissen en planten die vlakbij je zijn. Je bent er één mee. Bij Geestmerloo heb ik dat ook: ik ‘duik’ in het gebied en zoek naar de kleinste pareltjes in de natuur.’ Dat haar foto’s prima lukken, is voor Josje bijzaak. Zij fotografeert om er zelf blij van te worden. ‘Als ik aan het fotograferen ben, hoor en zie ik niks. Dan zit ik in een blije bubbel van natuur. Dat anderen ook van mijn foto’s genieten, vind ik prachtig.’

Fladderende icarusblauwtjes

Nu is Geestmerloo niet zomaar een natuurgebied, er liggen ook mensen voorgoed te rusten. Voor Josje geeft dat een extra dimensie aan de plek waar ze veel fotografeert. Door letterlijk heel dichtbij de dood te staan, voel je dat je leeft, ervaart ze, ‘Met Geestmerloo was het liefde op het eerste gezicht. Ik voel me er thuis: het ligt letterlijk in mijn achtertuin. De manier waarop afscheid hier verweven is met leven, vind ik heel fijn. De natuur is prachtig aan het ontluiken en bloemen zitten er altijd, ook in de kale wintermaanden. Vooral bovenaan de heuvel, waar zomers de icarusblauwtjes fladderen.’

Schrijven over shelties

Josje en haar man Ivo hebben drie Sheltie honden. ‘Voor mijn gezondheid is het heel goed om met de honden te wandelen en dit zijn hele gevoelige honden. Als er iets is met iemand, dan gaan ze tegen degene aan staan; ze spiegelen en zijn rustgevend. Wij hebben ons leven om hen gevouwen. Daarom wonen we ook pal onder Geestmerloo. Het moest een plek worden dichtbij een natuurgebied, maar wél in de stad. De honden inspireren haar tot nóg een liefhebberij: schrijven. Het liefst grappige verhalen: ‘Ik heb al zoveel columns over hen geschreven, dat er inmiddels een boek is uitgegeven’, vertelt ze trots.

Positief en veerkrachtig

Anderen een goed gevoel bezorgen. Dat vindt Josje fijn en dat doet ze op vele manieren. Zo organiseert ze wekelijks een taalcafé. Ze is de oprichtster van Alkmaar Taal Thuis. Daar komen mensen uit andere landen bij elkaar om Nederlands te leren. ‘Dan ren ik af en aan met koffie en koekjes, heerlijk dat dat weer kan!’ Daarnaast heeft Josje een Somalisch taalmaatje, waar ze regelmatig mee videobelt. ‘Dat is een geweldig, gelijkwaardig contact. Ik leer ook heel veel van haar, over veerkracht en positiviteit.’ 

Foto’s van Josje zien?

In ons kantoor hangen diverse uitvergrote foto’s van Josje. Ook staan deze op andere uitingen en zijn van de foto’s ansichtkaarten gemaakt. Deze zijn gratis af te halen in ons ontvangsthuis.