Bergen aan herinneringen

Nog geen anderhalf jaar geleden liepen hier nog koeien, was het gebied nog afgezet met palen en gaas en stonden op diverse plekken waterdrinkbakken om de koeien koe(l) te houden. Er ligt op deze plek een berg aan herinneringen, en ze groeien nog steeds. 

Om op deze plek mogelijk te maken dat we kunnen begraven en om de flora en fauna die ingrediënten te bieden om optimaal te kunnen floreren hebben we onder andere water gegraven. Dat graven  is het ingrediënt om water mogelijk te maken, en datgene wat we weghaalden is weer de basis geworden voor de heuvels die prachtige vergezichten richting bergen herbergt. Zo blijkt dat iets wat verdwijnt weer nieuwe inhoud mag krijgen elders. Hoe mooi en met een dubbel gevoel.

Een van de meest opvallende redenen voor mensen om op de heuvels een plekje voor altijd te reserveren zijn de mooie vergezichten richting de duinen van Bergen. Ik heb nog niet nagevraagd of vanuit deze duinen ook onze kleinere grasduinen te zien zijn of liever grafduinen in ons geval. Of dit uitzicht vice versa  is valt dus nog te bezien. In elk geval geloof ik wel dat wij, ook voor de mensen uit Bergen, iets unieks te bieden hebben. 

Jacco