Gemis verweven op Geestmerloo

Je bent iemand of iets verloren en je hart voelt zwaar. In onze omgeving wordt dat vaak lastig gevonden. Pak de draad weer op, wordt er goed bedoeld geadviseerd. Maar moet je echt alweer helemaal terug naar het normale leven? De enige die daar iets over te zeggen heeft, is je innerlijke stem.

Je gemis wil gezien en erkend worden. Waarom zou je dat proces verstoren? Soms vraagt het verweven van verlies in je nieuwe werkelijkheid veel van je. Het is goed om veel tijd te nemen. Ja, zelfs een (paar) jaar is heel normaal. We gaan gewoon door, maar het verlies laat zich zien. In ons lichaam, onze woordkeuze en in ons oogcontact. En dat is oké. Als het ook ruimte krijgt.

Hier op Geestmerloo zien wij regelmatig rouwende mensen. Zij komen contact maken met hun dierbare, met de fijne herinneringen en misschien de minder mooie kanten. De natuur neemt hen graag bij de hand. We zien hen contact maken met de elementen. Bij het water zitten, dat de rouw kan los weken. Uitkijken over de duinen en weer horizon zien. We zien hen leunen tegen een bankje. Leunen in de leegte. Elk vogeltje, elke struik en elke korrel zand laat hen zien dat ze thuis zijn.   

De planten en de bomen en de wolkenpartijen herinneren je eraan dat je niet alleen bent. Je wordt niet achtergelaten als je een tijdje op jezelf bent met je verdriet. De seizoenen komen en gaan en ze blijven veranderen. Laat het even zijn zoals het is. 

En wanneer het tijd wordt, staan de mensen weer op en vervolgen hun leven. Het verlies weer een beetje meer verweven…

Maureen